Voor zover ik weet en kan herinneren heb ik nooit gedacht dat design( ontwerp, grafisch ontwerp) de wereld zou kunnen redden. Ik luister ook geen Rock and Roll dus kan ook niet zeggen of dit genre de wereld gaat redden. Moeten wel als ontwerper de wereld wel willen redden en waarom zouden we dat willen? Zijn de ontwerpers van tegenwoordig rocksterren die het gezag hebben waar mensen wel naar willen luisteren en open staan voor verandering? Ik maak graag verandering teweeg als ontwerper. Alleen een verandering is niet per definitie een oplossing of iets wat het beter maakt. Het biedt enigszins een nieuw perspectief aan het onderwerp of thema en in dat gegeven schuilt altijd een universum aan nieuwe verrijkingen.
‘In every detail a universe is hidden’ Making is thinking, - thinking is seeing, - seeing is making Begin— Discover the feeling of freedom within a method where activity is the main focus, an experiment with an open beginning, possibly never ending. "Manifesto from Tomas Laar"
Ik vraag me dusver nog steeds af wat nou de definitie van grafisch ontwerp is. Toen ik op de academie binnenkwam hobbelen als een grafisch ontwerper, althans dat dacht ik. Ik kon goed omgaan met de programma's en wist wel wat lekkere typefaces die ik kon inzetten voor bepaalde doeleinden. Verder dan dit ging mijn definitie niet. Ik had het in het begin ook moeite om op de academie een stelling of positie in te nemen. In het 3de jaar merkte ik dat er heel veel aan het veranderen was om me heen. Technologie, maatschappelijke vraagstukken, social design, artificial intelligence, software en vooral het internet. Het zijn onderwerpen waar ik me bed niet voor uit kwam en nog steeds denk dat we daarmee de wereld niet gaan redden. Het zal de wereld wel veranderen en ons laten nadenken als mens en hoe we als mens tegenover bijvoorbeeld technologie staan.
Audio thoughts
Ik hou van discussiëren en praten over de positie die we innemen als ontwerper en de context waar ik mij in wil bevinden. Schrijven blijf ik een moeilijk fenomeen vinden. Ik heb het idee dat schrijven een ongeschikt medium is om mijn zelf naar buiten te laten treden. Het gene wat ik dan wel schrijf noem ik dan altijd "audio thoughts". Het zijn gedachtes die door je hoofd heen gaan terwijl je in de trein zit of als je voor je uit zit te staren op een zonnige dag op welke locatie dan ook. Het laat je vrij denken en fantaseren, wat je kunt zien als speculeren. Het praten gaat me dan ook beter af. Als referentie laat ik je graag luisteren naar de researchmethode van Sean van den Steenhoven en ik. Genaamd rera.
re About, regarding, with reference to; especially in letters and documents. recording archive
Ik ben altijd van mening dat "traditioneel en analoog" werken de methode is om als grafisch ontwerper mij zelf in een specifieke context te plaatsen waar ik in werk. De afgelopen jaren hebben mijn vermoedens en deze mening aardig laten verschuiven. Hoe trouw ik ook blijf aan de manier van denken en werken van vanuit de gedachtegang van bijvoorbeeld Willem Sandberg en Jan van Toorn (zoals hieronder in de video). Ik kijk toch ook naar wat er zich afspeelt in mijn omgeving. Ik voel de verantwoordelijkheid dat ik na deze academie een bepaalde positie moet innemen. Toevallig heb ik vroeger op vele posities mogen spelen en daarin geld ook dat je bij elke positie bepaalde verantwoordelijkheden en taken meeneemt. Heeft voetbal mij dan getransformeerd tot grafisch ontwerper en laat ik me inspireren door aspecten die zich ontpoppen tijdens dit fenomeen?
Ik werk graag in systemen, heb een idool, heb de droom om de beste ontwerper te worden en probeer graag elementen samen te brengen in mijn ontwerp. Ik ben een poëtische ontwerper die zich laat verleiden door de beeldvorming hiervan en heb hopelijk zoals veel voetbalspelers een bepaalde stijl. Ik probeer het totaalvoetbal te spelen.
A
Amsterdam
Audience
Analog
Anonymous(02:49)
Audio
B
Be the one(06:00)
C
Collaboration
Communicate
Anno 2018 is voetbal veel meer dan alleen de
sport; voetbal is een product geworden met een winstoogmerk.
Een product dat zich voordoet als
entertainment en dat zich uit in een wekelijkse
performance.
Aan de hand van de supporterscultuur en identificatie
daar mee ga ik op zoek naar een nieuwe betekenis
waar voetbal en fashion elkaar kruisen en waarin
nieuwe verhalen vertelt zullen worden. Hoe gaat mijn
eigen voetbalclub eruit zien, welke esthetiek brengt
dit met zich mee en op welke manier manifesteert
zich dit op een collectief niveau?
“His work is reflecting the mindset of young
people in the age of social media and instant
communication, and at the same
time championing a new vision. One that’s
young, exciting and beautiful.”
Interview met; Gosha Rubchinskiy’
Highsnobiety.com, 18 April, 2016
Context
Content
Conta Solo Il Nostro Amore
Critical
Critical notes
D
Deconstruction
Digital (0:00) (35:00)
Documentation
With social media, it’s easy to see what’s going on around the world. It’s an inspiration both as a designer and skater, to see what kids are wearing or what tricks they’re doing in another city. Technology is good if you use it for creation, not to be stupid and lazy like kids sometimes are. I don’t like digital technology turning people into computer slaves.
-Gosha Rubchinskiy
E
Emotions
Engaged
Expectations
F
Fashion, Clothing as a souvenir
Today, (fashion) designers work both with literal
ornaments, which are visible, material, and with
symbolic value-ornaments, which often take on
the form of ‘stories’. Both forms of ornament offer
the possibility to change the surface appearance
or style – the surface appearance as a tangible
surface of an object and as an intangible layer
of meaning – but the symbolic value-ornament is
a specifically effective tool to create psychological
obsolescence
This text is an excerpt from: Fashioning Value - Undressing Ornament.
A forthcoming publication by Onomatopee, August / September 2015.
Femke de Vries works as a designer/artist and researcher in the field of fashion where she focuses on the social,
economic and design-related effects of fashion as a system aimed at value production. www.femkedevries.com
LET ME TELL YOU SOMETHING,TEE'S ILL HOUSE MIX, PRODUCED BY TODD TERRY
FORMAT: VINYL,COUNTRY OF RELEASE; U S
(23:00)
M
My, all love(13:25)
Media
Methods
Music
Vocals in het stadion doen me altijd denken aan muziek. Het is een ritme waarop je op mee kunt klappen of kunt meezingen. Het geeft een bepaalde sfeer en emotie mee. Audio thoughts zijn meestal gedachte die dan langsvloeien, omdat de muziek een bepaalde indruk of gevoel aan het geven is. Al van kleins af aan stond bijvoorbeeld altijd in de auto naar het voetbal toe Andre Hazes aan. Ik zong nog nooit mee, maar wist wel zodra ik Hazes hoorde, de geur van het gras kon ruiken vroeg in de ochtend en een tas op de achterbank lag er iets ging gebeuren. Dat gaf me bepaalde connecties. Zo ook op 15mei 2011 (google maar en je weet het) ik stond in een grote ruimte en de spanning was om te snijden. We waren kampioen, er was vreugde, tranen en ongeloof. Er werd een nummer gedraaid en ik keek om me heen en ik herkende het, maar wist totaal niet wat of welk nummer het was. Ik zong mee, schreeuwde mee de hele tekst lang. Dit tekent mij de connectie tussen muziek en voetbal. Het gene wat er allemaal bij komt kijken. Het verhaal, hoe het gezongen word, op wat voor manier ze erbij bewegen en handelingen maken is een constante performance. Wat ik graag relateer aan mij als ontwerper.
N
O
Ornament
P
Presearch
Q
Quality
Questions
Waarom willen we ergens bij horen en wat
betekent het groepsgevoel?
Elf tegen elf, twee keer vijfenveertig minuten lang
kunnen we zowat elk weekend aanschouwen wat er
zich afspeelt in een openbare ruimte. Een ruimte die
plek biedt aan een grootschalig ritueel. In deze individualistische
cultuur ontsnappen menig mensen zich
aan de realiteit door zich te verbinden met een club
en gaan opzoek naar het collectivisme. Wat biedt deze
club de mensen en waar komt dit gevoel vandaan?
In deze zoektocht ga ik opzoek naar de antwoorden
en leg ik deze thematiek bloot zowel persoonlijk
als voor de kijker.
R
Realist, note on Realtime Realist by Yung Lee Typefoundry
ROBERTO PIQUERAS, fashion designer.
S
Spiritual (19:25)
T
Time to move (30:25
“I don’t think I identify with the feminine stereotype or the male stereotype. If I had to choose a gender I’d rather say childlike than male or female. But it’s in all of us – man, woman and child – and that’s OK with me.”
Time and space
Het is de plek waar ik observeer en me laat omringen door liederen en vocalen van de capo. Het geschreeuw en de emoties die van het kastje naar de muur gaan. Het is een performance die langer duurt dan 90 minuten lang. Het is de interactie die grenzen verlegd en opzoekt. Grenzen opzoeken die ik als ontwerper in kan zetten om tot nieuwe inzichten te komen. De uitdossingen tijdens deze performances tekent in wat voor cultuur ik mij bevindt. Het is een ruimte waarin geen tijdsgeest aan gebonden is. Deze tijdloze mindset laat me vrij denken en geeft me de ruimte om mijn eigen definitie van tijdsgeest te ontcijferen.
'Voetbal biedt niet alleen de mogelijkheid tot sociale identificatie. Het geloof in de teams die men aanhangt komt in de plaats van het geloof in God. Wedstrijden bieden de mogelijkheid om piekervaringen te ondergaan, waarbij jongeren door hun aanmoedigingen, liederen, uitdossing, vlaggen en emblemen hun aanwezigheid in de gemeenschap en hun gedeelde geloof in de gemeenschappelijke zaak kenbaar maken (Morris 1981: 23).'
Vocals in het stadion doen me altijd denken aan muziek. Het is een ritme waarop je op mee kunt klappen of kunt meezingen. Het geeft een bepaalde sfeer en emotie mee. Audio thoughts zijn meestal gedachte die dan langsvloeien, omdat de muziek een bepaalde indruk of gevoel aan het geven is. Al van kleins af aan stond bijvoorbeeld altijd in de auto naar het voetbal toe Andre Hazes aan. Ik zong nog nooit mee, maar wist wel zodra ik Hazes hoorde, de geur van het gras kon ruiken vroeg in de ochtend en een tas op de achterbank lag er iets ging gebeuren. Dat gaf me bepaalde connecties. Zo ook op 15mei 2011 (google maar en je weet het) ik stond in een grote ruimte en de spanning was om te snijden. We waren kampioen, er was vreugde, tranen en ongeloof. Er werd een nummer gedraaid en ik keek om me heen en ik herkende het, maar wist totaal niet wat of welk nummer het was. Ik zong mee, schreeuwde mee de hele tekst lang. Dit tekent mij de connectie tussen muziek en voetbal. Het gene wat er allemaal bij komt kijken. Het verhaal, hoe het gezongen word, op wat voor manier ze erbij bewegen en handelingen maken is een constante performance. Wat ik graag relateer aan mij als ontwerper.
